Ronald Sikking heeft een gefilmd portret van me gemaakt. Ik ben er heel blij mee. Wat een cadeau.
In de film zijn negen gedichten te horen, waaronder dit:
PALEIS LANGE VOORHOUT
Grijs stenen blok staat ingeklemd
tussen sjieke,
slaperige buren.
Het gouden, iel balkon hangt er wat wuft
en overbodig
bij. Niemand wuift nog.
De lijnen van het trappenhuis zijn rond
als
het compacte lijf van wie er woonde.
Het heerste harder, killer ook dan
zij:
koninklijke kooi. Geen ontsnappen aan.
Of even, soms? De lift,
haar privilege?
Bedienden op de kale achtertrappen
zorgvuldig uit het
zicht gehouden.
Zie onze huid. Hierbinnen ons bestaan.