In augustus 2009 schreef ik:
ICOON
Om rouw te kunnen tonen wilde ze ster worden -
van anderen wordt zoiets niet op prijs gesteld.
dat ze een traan in goud zette. Niemand
merkte op dat laten stromen beter was geweest. Men vond
dat het haar klasse toonde, schreef er lange stukken over.
Daarna zag men haar niet vaak meer. Missie
volbracht, te veel leven over. Wat te doen
bij verval, hoe te worden wie men niet wil zien?
En kijk nou 's wat ik dit weekend in de Volkskrant las:
Anno 2020 hoef je er dankzij Merle Bergen dus geen ster meer voor te worden. Voor mij persoonlijk geldt overigens dat ik, hoewel een huilebalk, mezelf nog niet met mijn zelfgeplengde tranen om mijn vinger zie lopen. Evengoed wens ik de ontwerpster een heel wat plezieriger lot toe dan voor het icoon in mijn gedicht is weggelegd!