04-10-2020

Een traan in goud

In augustus 2009 schreef ik:


ICOON

Om rouw te kunnen tonen wilde ze ster worden -
van anderen wordt zoiets niet op prijs gesteld. 

Het lukte haar. Men herinnert zich de dag
dat ze een traan in goud zette. Niemand

merkte op dat laten stromen beter was geweest. Men vond
dat het haar klasse toonde, schreef er lange stukken over.

Daarna zag men haar niet vaak meer. Missie
volbracht, te veel leven over. Wat te doen

bij verval, hoe te worden wie men niet wil zien?


En kijk nou 's wat ik dit weekend in de Volkskrant las:


Anno 2020 hoef je er dankzij Merle Bergen dus geen ster meer voor te worden. Voor mij persoonlijk geldt overigens dat ik, hoewel een huilebalk, mezelf nog niet met mijn zelfgeplengde tranen om mijn vinger zie lopen. Evengoed wens ik de ontwerpster een heel wat plezieriger lot toe dan voor het icoon in mijn gedicht is weggelegd!